school, eten, vrije tijd en wat andere dingetjes

Ik zit nu bijna een maand in Brazilië en heb tot nu toe echt een TOP tijd gehad. Heleboel nieuwe mensen ontmoet, begin de taal langzaam aan te leren en ik ondek steeds weer meer verschillen tussen Nederland en Brazilië.

Om te beginnen bij hetgeen waar deze hele exchange eigenlijk om draait (rotary high-school program) de school. School hier is totaal anders. Op middelbaar school niveau kan je naar een openbare school gaan en naar een prive school. Voor zover ik gehoord heb is de openbare school heel erg slecht (je gaat er kennelijk over op aanwezigheid en niet op cijfers). De prive school daarentegen is een stuk beter, maar vergeleken met Nederland nog steeds... anders. Het systeem bestaat uit 10 jaar ‘basisschool’ en daarna 3 jaar high school. Dit zit echter meestal samen in 1 schoolgebouw, soms schaven ze er de bovenste of de onderste paar jaar eraf. Mijn school ,MVC Objetivo, heeft (gelukkig) de onderste paar jaar eraf geschaafd.

De school heeft volgens mij ongeveer 8 klassen, van elk jaar 1. Het schoolgebouw heeft dan ook maar 8 echte lokalen. In de lokalen hangt een flink groot bord aan de muur, staan een twintigtal stoelen met van die armleuning tafeltjes (waar ik net niet lekker in kan zitten), staat soms een oude buistelevisie en hangen de stopcontacten meestal uit de muur. De school heeft ook een ‘laboratorium’ waar alle chemische stoffen onbewaakt onder de afvoer staan en 1 microscoop aanwezig is die de biologieleraar zelf heeft meegenomen. Verder zijn 2 lokalen van airco voorzien (waaronder die van mij!). Al dit is om een binnenpleintje heen gebouwd waar de pauze’s worden gehouden. Zoals ik al eerder heb vermeld begint de school om 7.10 ’s ochtends... Aangezien de ochtend niet mijn sterkste moment van de dag is is het me dan ook maar 1 keer gelukt om op dit tijdstip op school te zijn. Vaak is de eerste pauze (om 9 uur) een betere tijd voor mij gebleken, al vond ik soms de 2e pauze nog wat aantrekkelijker.

De vakken zijn voor iedereen hetzelfde, er is geen mogelijkheid om te kiezen. Elk vak wordt door een andere leraar gegeven dus de leraren switchen om het uur, anderhalf uur of 2 uur (ik ben er nog niet helemaal achter). De leraren zijn ,zoals ik al zei in het vorige verslag, gewoon vrienden van de leerlingen, er is dus niks mis met het feit dat de leerlingen de biologie leraar zo nu en dan een nippeltwist geven. De lessen zijn echter wel voor mij nog onbegrijpelijk en dus ook redelijk saai. De enige lessen waar ik nog een klein beetje van kan begrijpen zijn de beta lessen, die worden echter op een hele andere manier gegeven. Er is geen binas of grafische rekenmachine aanwezig dus worden andere vakonderdelen besproken, die vaak dus ook weer niet te volgen zijn. Maar verder is de klas gezellig en zijn de pauzes wel leuk.

Na de tweede dag op objetivo werd ik door de hostmoeder van Soma (hongaarse exchange student die bij mij op school zit) meegevraagd naar de school in Quata. Hier waren 3 andere Duitse exchange studenten waarvan 2 voor een maand en de ander voor een heel jaar net als ik. Deze school had echter wel de onderste laag van de klassen en hier kwamen we snel achter. We gingen een ronde langs alle klassen doen. We moesten voor de klas komen, onszelf voorstellen en vragen beantwoorden. Voorstellen ging op ten duur in het portugees maar het beantwoorden van de vragen werd vertaald door Soma zijn hostbroer. Aan het einde van de vragenronde wou de klas vaak een groepsfoto en daarna gingen we door naar de volgende. We werden wel bekeken alsof we aliens waren maar dat waren we ondertussen wel gewend.. tot de pauze. Wij waren wat eerder klaar en gingen dus alvast op het schoopleintje zitten, toen ging de bel voor de rest van de klassen. Het volgende moment stond ik samen met de anderen handtekeningen uit de delen en selfies te maken. We werden als een soort van popsterren behandeld. We werden volledig omsingeld door kinderen die allemaal blaadjes en pennen in onze handen duwde. Dit ging de gehele pauze door tot de lessen weer begonnen en we weer langs de overige klassen gingen. Tot de pauze en het hele feest weer begon. We liepen langs een lokaal met open ramen waar de kinderen hun blaadjes doorheen duwde in ons gezicht. Ik ben weer een interesante ervaring rijker, ik weet wel dat pop ster niet meer op mijn lijstje van droomberoepen staat.

Terug op mijn eigen school hadden ze ondertussen de selfies op facebook gezien en werd ik dus ook een aantal keer gevraagd voor een foto maar gelukkig geen handtekeningen. Ze waren hier ondertussen wel al begonnen aan de ‘science fair’die elk jaar georganiseerd wordt. Voor dit evenement werd de complete school verbouwd. Het zou gaan over de Braziliaanse geschiedenis en agricultuur. Op het schoolplein werden boerderij hekken gebouwd en een houten muur opgehezen, de lokalen werden omgetoverd tot onder andere een grot, een radiostudio, een laboratorium. Al dit voorbereidende werk werd in een week afgerond waarbij er vooral in de middag na school gewerkt werd maar het soms doorging tot 12 uur ’s nachts. Hier merkte ik dat Braziliaanen liever doen dan denken en veel dingen dus over moesten worden gedaan maar iedereen was wel actief aan het werk. Het resultaat was echt geweldig. Voor de studio was er een wand midden in het lokaaltje geplaatst waarin een raam was gemaakt, hierdoor kon je de ‘studio’ zien. Tegen de wanden hadden we eierdozen geplakt met daaroverheen een zwarte doek wat echt een klote werk was omdat je in elk eierbakje lijm moest doen en dan die doek moest plakken. Doe dat maar eens met een stuk of 200 eierdozen (ong. 4800 bakjes zijn dat) daar wordt je niet vrolijk van. Gelukkig had ik het er goed vanaf gemaakt en alleen maar al mijn vingers verbrand aan de hete lijm en een voor mijn gevoel een hernia opgelopen. Voor het laboratorium was het witste lokaal uitgekozen, hier waren erlenmeyers geplaatst waar mijn klasgenoten at random chemicaliën in gooide puur en alleen vanwege de kleur die ze hadden. Ik was gevraagd om mischien een experiment te doen maar ze hadden eigenlijk nergens de goede materialen voor. De branders waren weggedaan omdat ze aan een gastankje moeten worden aangesloten en zo een keer een leerling zijn gezicht er zo een beetje is afgeschroeit, de condensatorbuis was er wel maar er waren geen slangen of stoppen om hem te gebruiken en voor de meeste proeven ontbrak net de belangrijkste stof. Verder was er nog de ‘boerderij’, het hek dat op het schoolplein was gemaakt was bedekt met riet en de grond was bestrooid met een dikke laag zaagsel. Er waren bakken met verschillende gewassen, een hok met kwartels en een bak met vissen. Toen ik de eerste keer aankwam op school stond die bak er al en toen zaten er ongeveer 30 vissen in. Het gekke was dat ze allemaal ondersteboven dreven en kennelijk allemaal dood waren, iemand was vergeten de zuurstof op het water aan te sluiten dus waren ze allemaal binnen 2 uur gestikt. Op de dag van de opening van de science fair was dit gelukkig niet vergeten en leefde de vissen allemaal. De echte fair bestond duurde 2 dagen waarin bezoekers (scholen en ouders) en rondleiding deden langs alle onderdelen waarbij de leerlingen rollen speelde die pasten bij hun onderdeel en achtergrond informatie gaven. Er waren protesterende hippies, braziliaanse natives, rednecks en nog veel meer. Al met al vond ik het echt een geweldig project allemaal in principe gerealiseerd door 1 leraar en een heleboel leerlingen. Ik zal proberen wat foto’s te uploaden al ging dat de vorige keer ook niet zo goed.

De school is klaar om 12.30 en dan gaat iedereen naar huis om te lunchen en zo komen we op het volgende smakelijke onderwerp; het eten. Kort samengevan, eten is hier veel, zoet, zout maar ook vooral heel lekker. In de ochtend sla ik eigenlijk altijd het ontbijt over, omdat ik er eigenlijk vaak de tijd niet voor heb en omdat er weinig te onbijten valt. Brazilianen drinken om een of andere reden altijd chocolademelk in de ochtend en dit samen met een boterham met ham of kaas. De boterhammen hebben echter een nogal rare nasmaak naar mijn mening en vind ik alleen lekker als ik ze 5 minuten onder de grill leg wat dan weer in de knoop komt met mijn eerstgenoemde tijdsprobleem. Deze 2 redenen zouden makkelijk overkomen kunnen worden maar dit is nergens voor nodig omdat de lunch, het avondeten en al het eten wat daar tussendoor komt genoeg is om het onbijt mee over te slaan. De lunch hier wordt eigenlijk altijd samen gedaan behalve als mijn hostvader weer op reis is naar een andere staat. De lunch is bijna altijd hetzelfde; flink gezouten pandanrijst, feijoao (typisch braziliaans bonengerecht wat ik niet echt lekker vind), vlees of kip en een salade of fruitschotel. Feijoao wordt hier in brazilie echt overal bij geserveerd in restaurants en bij churrasco’s en is een soort van soep met bruine bonen. Een variatie op feijoao is feijoada wat er helaas uit ziet alsof iemand worst met bonen heeft gegeten, daarna een potje inkt op heeft gedronken en dit vervolgens allemaal heeft uitgekotst. Desondanks is het best wel lekker. De salade bestaat bijna altijd uit sla met een één of andere typisch braziliaanse vrucht. De vruchten hier zijn altijd 2x zo groot als in nederland en vaak ook 2x zo lekker. Ook hebben ze hier heel erg veel vruchten waar ik in Nederland nog nooit van gehoord heb, de meeste zijn tot sap verwerkt of in de salade verstopt.

Dan nu voor het belangrijkste deel van het eten die daarom ook een aparte alinea verdient; HET VLEES. Het vlees in Brazilie is echt een religie, de lunch wordt meestal geserveerd met een stuk gegrild vlees van het fornuis maar soms staat de huishoudster buiten bij de stenen bbq en dan weet je dat het feest is. Dan krijg je van die supermalse gezoute stukken rundvlees die zo lekker smelten op je tong. We hebben ook al een aantal keer in het weekend een churrasco thuis met het gezin gedaan en er wordt dan letterlijk een kilo vlees per persoon bereid wat meestal nog op gaat ook. Ik heb trouwens in de eerste 20 dagen van mijn exchange minstens 10 churrasco’s gehad. Waaronder 2x op de motoclub waar een stuk of 40 motorrijders elke donderdag bij mekaar komen om gewoon op straat een bbq te gaan houden. Ook is het hier een gewoonte om in het weekend naar een boerderij toe te gaan om een churrasco te houden en te chillen. Sommige hebben namelijk naast een huis in de ‘stad’ nog een boerderij niet zo ver van de stad vandaan.
Ik krijg ook veel de vraag wat ik doe in mijn vrije tijd. Het antwoord hierop is heel simpel, ik doe waar Brazilianen het best in zijn, chillen. Laatste paar dagen ben ik vooral veel op de tennis club waar we voetballen en zo nu en dan tenissen. In het weekend zijn er vaak een soort van feestjes in huizen van vrienden. In paraguacu gaat niemand echt naar een café en dansclubs zijn er ook niet echt volgens mij dus gaan mensen altijd naar iemand zijn huis of boerderij. Ik ga binnenkort echter wel naar mijn host broer in Marenga omdat daar een groot feest is en we daar kaartjes voor hebben, ik blijf hier dan ook een weekend slapen. Verder ga ik over 2 dagen naar ‘terra parque’ in de buurt van presidente prudente voor een meeting met alle rotary mensen en inbounds van dit district en daar kijk ik echt naar uit. Sorry voor de lange update zal volgende wat compacter maken. Er zullen waarschijnlijk ook nogal wat spellingsfouten in zitten maar ik ben momenteel engels, frans, nederlands, portugees en zelfs woordjes spaans aan het mixen en dat gaat nogal eens fout...
DOEII!!